علی موذنی در کتاب “قاصدک” قصه زنی به نام «آذر» را روایت می‌کند که همسرش به جنگ رفته و پسر اندوهگین از دورى پدر، دائما با مادر خود لج مىکند تا اینکه یک روز به دست مادرش قاصدکى مىرسد.
کل داستان روایت کننده یک روز است، اما عرصه داستان به وسعت تمام جنگ و دلتنگی‌های افراد آن دوران است. موذنی در این کتاب به گونه‌ای لطیف و احساسی، زندگی زنی را بیان‌گر است که همسرش به جنگ رفته و حالا قاصدکی از او برایش خبر آورده است. نویسنده در طول کتاب گاه به بیان زمزمه های زن برای شوهرش و گاه از زبان زن به بیان حالات و احوالات پسرک‌شان امید می‌پردازد، و نیز گاه راوی تنهایی زن می‌شود؛ در همه وضعیت‌های روایت هم داستان پهلو به پهلوی شعر می‌زند، بی‌آنکه از کلمات آهنگین و تشبیهات شاعرانه سود جویی کند.
موذنی داستان آذر، پسرک و قاصدک را با زبانی نرم اما استوار جلو برده است تا در پایان داستان، مخاطب متوجه شود که قاصدک، حامل خبر شهادت مرد بوده است. این پایان‌بندی هم، منطبق با همه داستان، به دام احساساتی‌گرایی نیفتاده و وجهی حماسی و غرورانگیز دارد.
نظرات مشتریان
بررسی ها
هنوز دیدگاهی ثبت نشده است.
نوشتن نظر مشتری