این کتاب، بررسی در مسئله روش است. استدلال کتاب این است که روش در علوم اجتماعی (و نیز علوم طبیعی) به‌واسطۀ مجموعه‌ای از چشم‌بندی‌های قرن نوزدهمی و یا حتی قرن هفدهمی اروپایی-آمریکایی‌ها ایجاد شده است. بنابراین روش در فهم و ارائۀ خود دچار اشتباه است. نویسنده در این کتاب نشان داده است که روش، مجموعه‌ای کم و بیش موفق از روندهای گزارش‌دهی دربارۀ واقعیت مفروض نیست. بلکه اثرگذار است. روش به تولید واقعیت کمک می‌کند. روش چنین کاری را آزادانه و دل‌بخواهانه انجام نمی‌دهد. روش، ترتیبات و نحوۀ گردآوری چیزها -و تلقی از ترتیبات آن چیزها- را تولید می‌کند که می‌توانستند به صورت دیگری نیز باشند. این کتاب ادبیات خاص خود را دارد و نویسنده به‌مرور اصطلاحات مورد نظر خویش را وضع می‌کند و در طول متن آن‌ها را صیقل می‌دهد. چنان‌که در انتهای فصل دوم نیز به‌صراحت خاطر نشان می‌سازد، برای پیش‌برد مباحث خویش دربارۀ روش، نیازمند ایجاد واژگان جدیدی در این‌باره بوده است؛ واژگانی که متضمن معانی متعارف و مرسوم دربارۀ روش نباشند و امکان بیان مقصود نویسنده از طریق آن‌ها فراهم شود. از‌این‌رو یکی از نتایج و آثار چنین کاری آن است که لازم است کتاب به همان ترتیبی خوانده شود که نگاشته شده است؛ چرا که در غیر این صورت خوانندۀ گرامی از ریشه و معنای یک اصطلاح، که در ادامۀ متن به کار برده شده است، بی‌اطلاع خواهد ماند. نویسنده خود به‌صراحت بیان می‌دارد «در مابقی کتاب من این گزینۀ غیر متعارف را دنبال می‌کنم. مطمئنا، بخش‌های مربوط به سیاست، و نیز صدق، به‌حدی جدی است که فکر نکردن به آن‌ها اشتباه است. اما اگر بخواهیم چنین کنیم، دست‌کم دو دلیل نیازمند واژگان بهتری برای سخن گفتن از روش هستیم.»
نظرات مشتریان
بررسی ها
هنوز دیدگاهی ثبت نشده است.
نوشتن نظر مشتری