نویسنده کتاب «به عدالت سلام می‌رسانم» که تقلیل‌گرایی را آفت رایج زمانه مخصوصا جامعه ایران می‌داند معتقد است مفاهیم در سایه این آفت ابتر شده اند؛ به همین دلیل پیشنهاد می کند غنی‌سازی مفاهیم صورت بگیرد، از نظر وی «عقل» عین «اخلاق» است، همچنان که حقیقت «شرع» محدود به «احکام» نیست.
نویسنده انگیزه اصلی خود از نگارش این کتاب را ادعاهای کسانی می داند که میان آرمان خواهی و عقلانیت فاصله می بینند.
بخش دیگری از کتاب نقد دوره سازندگی با مقایسه روحیات آقای رفسنجانی و امیرکبیر شروع می شود. نویسنده با نفی توسعه آمرانه و نگاه از بالا، توسعه حقیقی را نظامی هماهنگ می داند و معتقد است آنچه باید برای رشد جامعه اصل محسوب شود فرهنگ است.
نویسنده نقد دولت های نهم و دهم را هم فروگذار نکرده و در پاورقی ص36 از این که دولت اصولگرا «تحول را صرفا مدیریتی و اقتصادی دنبال کرد و اهداف عالی خود را با زیربنای فرهنگ سامان نداد.» انتقاد می کند. او با تایید شعارهای دولت عدالت محور، تقلیل «توجه» و «رسیدگی» به روستاها به ارائه طرح های عمرانی را عیب این دولت می داند و معتقد است این روش بیش از گذشته میراث سنتی را در معرض تاراج امواج رسانه های داخلی و خارجی قرار داده است. به همین دلیل پیشنهاد می کند غنی‌سازی مفاهیم صورت گیرد. از نظر ایشان «عقل» عین «اخلاق» است. همچنان که حقیقت «شرع» محدود به «احکام» نیست. بخش دیگری از کتاب، معرفی نویسنده بزرگ روس، تولستوی، را شامل می شود.
نظرات مشتریان
بررسی ها
هنوز دیدگاهی ثبت نشده است.
نوشتن نظر مشتری