«یادگاران» عنوان کتاب هایی است که بنا دارد تصویرهایی از سال های جنگ را در قالب خاطره های بازنویسی شده، برای آن ها که آن سال ها را ندیده اند نشان بدهد. این مجموعه راهی است به سرزمینی نسبتا بکر میان تاریخ و ادبیات، میان واقعه ها و بازگفته ها. خواندنشان تنها یادآوری است، یادآوری این نکته که آن مردها بوده اند و آن واقعه ها رخ داده اند؛ نه در سال ها و جاهای دور، در همین نزدیکی.
کتاب حاضر که جلد سیزدهم از مجموعه «یادگاران» می باشد، مشتمل بر یکصد خاطره کوتاه از شهید محمدناصر ناصری است. او متولد 1340در روستای گازار شهرستان بیرجند در جنوب خراسان بود. پس از انقلاب به سپاه پاسداران پیوست و در سال‌های جنگ حضوری فعال داشت. از فرماندهان سپاه در شرق کشور بود. در کشورهای افغانستان و تاجیکستان و ترکمنستان و همسایه‌ها و مرزهای شرقی کشور، نقش موثری ایفا کرد. عاقبت در سال 1377، در مزار شریف به شهادت رسید. شهید ناصری فوق لیسانس مدیریت از دانشگاه تهران داشت. این خاطرات از قول خانواده، همسر و همرزمان شهید ناصری روایت شده و از دوران کودکی تا شهادتش را در بر می‌گیرد. بیشتر خاطرات حکایت از خضوع و روحیه خداپرستی و خدمت رسانی او دارد. در یکی از خاطرات آمده است: “یک مرد و دو تا زن جوان آمده بودند سر مزار ناصری. آنقدر گریه کردند و خاک بر سر ریختند که همه را به حیرت انداختند. با نشانه‌هایی که قبلا شنیده بودم، فهمیدم این‌ها همان سه بچه یتیمی هستند که ناصری بزرگشان کرده بود…»
نظرات مشتریان
بررسی ها
هنوز دیدگاهی ثبت نشده است.
نوشتن نظر مشتری